Arkadaşlar, Cumhur'un oğlu Sevgili Melih'in buluşmamızla ilgili kaleme aldığı yazıyı bloğa ben koyuyorum.
Sevgilerimle
Metin.
Benim adım Melih,
Ben, Cumhur ARAL'ın oğluyum
Geçtiğimiz 24 Nisan günü babam çok mutlu oldu
30 yıla yakın görüşmediği arkadaşlarıyla buluştu.
Onlarla keyifli saatler geçirdi.
Eğlendi güldü, hüzünlendi ama...
Kısaca mutlu oldu.
Ben onun mutlu olmasından dolayı mutlu oldum.
Kan bağım olmadığı halalarım ve amcalarımın olduğunu öğrendim.
Varlıklarını hissettim.
Hatta Çiğdem Halamla telefonda bile konuştum.
Babamın sevdiği insan beni merak etmiş, beni sormuş.
Aramızda 3000 km olmasına rağmen konuştuk onun sesini duydum.
Yakınlaştık.
Bir de 2 tane Mehmet amcam, Murat amcam, Cafer amcam, Metin amcam, Nazif amcam ile Musa amcamın olduğunu öğrendim.
Babamın onlarla kucaklaştığında hislendiğini; bir olmayı arzuladığını biliyorum.
Ayrıca, Sermin, Gülçin, Müjgan halalarım, bana babamın ne kadar büyük bir ailesi olduğunu hissettirdi.
Aslında onlarla hiçbir kan bağım yok.
30 yıla yakın süredir de hiç görüşmemişler.
Sadece belirli bir dönemi farklı yerlerden gelerek mecburiyetten birlikte geçirmişler.
O zaman fark etmedikleri ne çok ortak noktalarının olduğunu artık fark etmişler.
Ama artık hiçbir mecburiyetleri olmamasına rağmen yine bir araya gelmeyi arzu etmişler.
Çünkü artık büyümüşler.
İnsandan başka bir kazancın olmadığını öğrenmişler.
Bunun için 30 yıl beklemek biraz incitici değil mi?
Ama büyük adam olma hayalleri varmış her birinin...
Bunun için çalışmışlar bu süre içinde, ama maddi olarak büyük olamamışlar.
Büyük olmanın ancak "insan" olmakla mümkün olabileceğini öğrenmişler.
Bir de tanımadığım yengelerim, eniştelerim ve yeğenlerim olduğunu öğrendim.
Biliyor musunuz? Ben kendimi çok şanslı hissediyorum.
Çünkü biz büyük bir aileyiz.
Babam büyük bir adam olamasa da büyük bir ailenin mensubu olduğu için şanslıyız.
Bir daha ki buluşmada daha büyüyecek babamın ailesi... Seneye inşallah...
O zaman Erdal Amcam, Süleyman Amcam ve Sercan Amcamda gelir diye umuyorlar.
Zafer amcama da ulaşabilirlerse o da gelir... Kesin.
Babam, bu yazıyı okurken büyük bir ihtimalle ağlıyordur...
Erkekler ağlamaz derler ama insanlar ağlar...
Çünkü, benim babam insan...
30 Nisan 2010 Cuma
CUMHUR'UN SEVGİLİ OĞLU MELİH'TEN
Arkadaşlar, Cumhur'un oğlu Sevgili Melih'in buluşmamızla ilgili kaleme aldığı yazıyı bloğa ben koyuyorum.
Sevgilerimle
Metin.
Benim adım Melih,
Ben, Cumhur ARAL'ın oğluyum
Geçtiğimiz 24 Nisan günü babam çok mutlu oldu
30 yıla yakın görüşmediği arkadaşlarıyla buluştu.
Onlarla keyifli saatler geçirdi.
Eğlendi güldü, hüzünlendi ama...
Kısaca mutlu oldu.
Ben onun mutlu olmasından dolayı mutlu oldum.
Kan bağım olmadığı halalarım ve amcalarımın olduğunu öğrendim.
Varlıklarını hissettim.
Hatta Çiğdem Halamla telefonda bile konuştum.
Babamın sevdiği insan beni merak etmiş, beni sormuş.
Aramızda 3000 km olmasına rağmen konuştuk onun sesini duydum.
Yakınlaştık.
Bir de 2 tane Mehmet amcam, Murat amcam, Cafer amcam, Metin amcam, Nazif amcam ile Musa amcamın olduğunu öğrendim.
Babamın onlarla kucaklaştığında hislendiğini; bir olmayı arzuladığını biliyorum.
Ayrıca, Sermin, Gülçin, Müjgan halalarım, bana babamın ne kadar büyük bir ailesi olduğunu hissettirdi.
Aslında onlarla hiçbir kan bağım yok.
30 yıla yakın süredir de hiç görüşmemişler.
Sadece belirli bir dönemi farklı yerlerden gelerek mecburiyetten birlikte geçirmişler.
O zaman fark etmedikleri ne çok ortak noktalarının olduğunu artık fark etmişler.
Ama artık hiçbir mecburiyetleri olmamasına rağmen yine bir araya gelmeyi arzu etmişler.
Çünkü artık büyümüşler.
İnsandan başka bir kazancın olmadığını öğrenmişler.
Bunun için 30 yıl beklemek biraz incitici değil mi?
Ama büyük adam olma hayalleri varmış her birinin...
Bunun için çalışmışlar bu süre içinde, ama maddi olarak büyük olamamışlar.
Büyük olmanın ancak "insan" olmakla mümkün olabileceğini öğrenmişler.
Bir de tanımadığım yengelerim, eniştelerim ve yeğenlerim olduğunu öğrendim.
Biliyor musunuz? Ben kendimi çok şanslı hissediyorum.
Çünkü biz büyük bir aileyiz.
Babam büyük bir adam olamasa da büyük bir ailenin mensubu olduğu için şanslıyız.
Bir daha ki buluşmada daha büyüyecek babamın ailesi... Seneye inşallah...
O zaman Erdal Amcam, Süleyman Amcam ve Sercan Amcamda gelir diye umuyorlar.
Zafer amcama da ulaşabilirlerse o da gelir... Kesin.
Babam, bu yazıyı okurken büyük bir ihtimalle ağlıyordur...
Erkekler ağlamaz derler ama insanlar ağlar...
Çünkü, benim babam insan...
Sevgilerimle
Metin.
Benim adım Melih,
Ben, Cumhur ARAL'ın oğluyum
Geçtiğimiz 24 Nisan günü babam çok mutlu oldu
30 yıla yakın görüşmediği arkadaşlarıyla buluştu.
Onlarla keyifli saatler geçirdi.
Eğlendi güldü, hüzünlendi ama...
Kısaca mutlu oldu.
Ben onun mutlu olmasından dolayı mutlu oldum.
Kan bağım olmadığı halalarım ve amcalarımın olduğunu öğrendim.
Varlıklarını hissettim.
Hatta Çiğdem Halamla telefonda bile konuştum.
Babamın sevdiği insan beni merak etmiş, beni sormuş.
Aramızda 3000 km olmasına rağmen konuştuk onun sesini duydum.
Yakınlaştık.
Bir de 2 tane Mehmet amcam, Murat amcam, Cafer amcam, Metin amcam, Nazif amcam ile Musa amcamın olduğunu öğrendim.
Babamın onlarla kucaklaştığında hislendiğini; bir olmayı arzuladığını biliyorum.
Ayrıca, Sermin, Gülçin, Müjgan halalarım, bana babamın ne kadar büyük bir ailesi olduğunu hissettirdi.
Aslında onlarla hiçbir kan bağım yok.
30 yıla yakın süredir de hiç görüşmemişler.
Sadece belirli bir dönemi farklı yerlerden gelerek mecburiyetten birlikte geçirmişler.
O zaman fark etmedikleri ne çok ortak noktalarının olduğunu artık fark etmişler.
Ama artık hiçbir mecburiyetleri olmamasına rağmen yine bir araya gelmeyi arzu etmişler.
Çünkü artık büyümüşler.
İnsandan başka bir kazancın olmadığını öğrenmişler.
Bunun için 30 yıl beklemek biraz incitici değil mi?
Ama büyük adam olma hayalleri varmış her birinin...
Bunun için çalışmışlar bu süre içinde, ama maddi olarak büyük olamamışlar.
Büyük olmanın ancak "insan" olmakla mümkün olabileceğini öğrenmişler.
Bir de tanımadığım yengelerim, eniştelerim ve yeğenlerim olduğunu öğrendim.
Biliyor musunuz? Ben kendimi çok şanslı hissediyorum.
Çünkü biz büyük bir aileyiz.
Babam büyük bir adam olamasa da büyük bir ailenin mensubu olduğu için şanslıyız.
Bir daha ki buluşmada daha büyüyecek babamın ailesi... Seneye inşallah...
O zaman Erdal Amcam, Süleyman Amcam ve Sercan Amcamda gelir diye umuyorlar.
Zafer amcama da ulaşabilirlerse o da gelir... Kesin.
Babam, bu yazıyı okurken büyük bir ihtimalle ağlıyordur...
Erkekler ağlamaz derler ama insanlar ağlar...
Çünkü, benim babam insan...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)