ZOR KARAR

ZOR KARAR

Bir yerden başka yere gitmeye karar vermek.
Olduğun yerde kendini misafir gibi görsen de zor.
Sadece düşünüp karar vermek demek değil böyle bir şey ne de olsa.
Gidersin.
Yerleşirsin.
İçinde bıraktığın yere sebepsiz bir özlem başlar.
Özlersin.
Acaba doğru mu yaptığını sorgularsın arada durup bazen.

Bıraktıklarını düşünürsün.
Bulduklarına bakarsın.
Kıyaslarsın aklına geldikçe.
Havası havasına benzemez.
Suyu suyuna benzemez.
İnsanı insanına benzemez.
Hele farklı bir iklimdeyse gittiğin yer.
İyice bocalarsın.
Ya çok sıcak...
Ya çok soğuktur.
Kim bilir...

Bir çeşit ''Araf'' ta bulursun kendini.
Ne oraya ait...
Ne buraya...
Öyle sanırsın.

Bıraktığın...
Anne kucağı gibi gelir sana.
Aradığın o kucağın verdiği güven duygusu belki.
Sıcaklığıdır özlediğin aslında.

Bu haller çok insanca.
Çok doğal.
Yaşanması gereken bir dönem.
Hayatını kuracaksın elbet.

Geldiğin şehirde izin kalacak.
Gittiğin şehir bağrına basacak seni.

Özleyeceksin.
Belki de tüm şehirleri.
Yüreğine dokunan bir el, anılarından çıkıp gelecek usulca.
Kucak açacak sana.
''Gel'' diyecek.

Ama...
Düşüneceksin derin derin.
Verdiğin kararı...
Umutlarını...
Geleceğini...
Geçmişini...
Hayallerini...

Dönmek?
Zor.
Kalmak?
Kim bilir...

Sokaklarında yürüdüğün şehir verecek bunu cevabını.
Sokaklar fısıldayacak kulağına.
''Kal'' diyecek.
Ya da... ''Git''
Duyacaksın.
Vakti gelince.
Merak etme…

Kendimden, kendi deneyimlerimden biliyorum aynen böyle…
Son yıllarımı farklı şehirlerde yaşamış biri olarak,
Yazılanlar yaşadıklarımdır.
Sonunda bir karar verdim.
Döndüm memleketime...

Ülkemizin her yeri güzel elbette…
Her yerden gelip, İzmir’de yaşayabilirsiniz
İzmir’den başka bir yere gidip yaşayamazsınız…

Katılırsınız veya katılmazsınız…