Arkadaşlar, Cumhur'un oğlu Sevgili Melih'in buluşmamızla ilgili kaleme aldığı yazıyı bloğa ben koyuyorum.
Sevgilerimle
Metin.
Benim adım Melih,
Ben, Cumhur ARAL'ın oğluyum
Geçtiğimiz 24 Nisan günü babam çok mutlu oldu
30 yıla yakın görüşmediği arkadaşlarıyla buluştu.
Onlarla keyifli saatler geçirdi.
Eğlendi güldü, hüzünlendi ama...
Kısaca mutlu oldu.
Ben onun mutlu olmasından dolayı mutlu oldum.
Kan bağım olmadığı halalarım ve amcalarımın olduğunu öğrendim.
Varlıklarını hissettim.
Hatta Çiğdem Halamla telefonda bile konuştum.
Babamın sevdiği insan beni merak etmiş, beni sormuş.
Aramızda 3000 km olmasına rağmen konuştuk onun sesini duydum.
Yakınlaştık.
Bir de 2 tane Mehmet amcam, Murat amcam, Cafer amcam, Metin amcam, Nazif amcam ile Musa amcamın olduğunu öğrendim.
Babamın onlarla kucaklaştığında hislendiğini; bir olmayı arzuladığını biliyorum.
Ayrıca, Sermin, Gülçin, Müjgan halalarım, bana babamın ne kadar büyük bir ailesi olduğunu hissettirdi.
Aslında onlarla hiçbir kan bağım yok.
30 yıla yakın süredir de hiç görüşmemişler.
Sadece belirli bir dönemi farklı yerlerden gelerek mecburiyetten birlikte geçirmişler.
O zaman fark etmedikleri ne çok ortak noktalarının olduğunu artık fark etmişler.
Ama artık hiçbir mecburiyetleri olmamasına rağmen yine bir araya gelmeyi arzu etmişler.
Çünkü artık büyümüşler.
İnsandan başka bir kazancın olmadığını öğrenmişler.
Bunun için 30 yıl beklemek biraz incitici değil mi?
Ama büyük adam olma hayalleri varmış her birinin...
Bunun için çalışmışlar bu süre içinde, ama maddi olarak büyük olamamışlar.
Büyük olmanın ancak "insan" olmakla mümkün olabileceğini öğrenmişler.
Bir de tanımadığım yengelerim, eniştelerim ve yeğenlerim olduğunu öğrendim.
Biliyor musunuz? Ben kendimi çok şanslı hissediyorum.
Çünkü biz büyük bir aileyiz.
Babam büyük bir adam olamasa da büyük bir ailenin mensubu olduğu için şanslıyız.
Bir daha ki buluşmada daha büyüyecek babamın ailesi... Seneye inşallah...
O zaman Erdal Amcam, Süleyman Amcam ve Sercan Amcamda gelir diye umuyorlar.
Zafer amcama da ulaşabilirlerse o da gelir... Kesin.
Babam, bu yazıyı okurken büyük bir ihtimalle ağlıyordur...
Erkekler ağlamaz derler ama insanlar ağlar...
Çünkü, benim babam insan...
30 Nisan 2010 Cuma
CUMHUR'UN SEVGİLİ OĞLU MELİH'TEN
Arkadaşlar, Cumhur'un oğlu Sevgili Melih'in buluşmamızla ilgili kaleme aldığı yazıyı bloğa ben koyuyorum.
Sevgilerimle
Metin.
Benim adım Melih,
Ben, Cumhur ARAL'ın oğluyum
Geçtiğimiz 24 Nisan günü babam çok mutlu oldu
30 yıla yakın görüşmediği arkadaşlarıyla buluştu.
Onlarla keyifli saatler geçirdi.
Eğlendi güldü, hüzünlendi ama...
Kısaca mutlu oldu.
Ben onun mutlu olmasından dolayı mutlu oldum.
Kan bağım olmadığı halalarım ve amcalarımın olduğunu öğrendim.
Varlıklarını hissettim.
Hatta Çiğdem Halamla telefonda bile konuştum.
Babamın sevdiği insan beni merak etmiş, beni sormuş.
Aramızda 3000 km olmasına rağmen konuştuk onun sesini duydum.
Yakınlaştık.
Bir de 2 tane Mehmet amcam, Murat amcam, Cafer amcam, Metin amcam, Nazif amcam ile Musa amcamın olduğunu öğrendim.
Babamın onlarla kucaklaştığında hislendiğini; bir olmayı arzuladığını biliyorum.
Ayrıca, Sermin, Gülçin, Müjgan halalarım, bana babamın ne kadar büyük bir ailesi olduğunu hissettirdi.
Aslında onlarla hiçbir kan bağım yok.
30 yıla yakın süredir de hiç görüşmemişler.
Sadece belirli bir dönemi farklı yerlerden gelerek mecburiyetten birlikte geçirmişler.
O zaman fark etmedikleri ne çok ortak noktalarının olduğunu artık fark etmişler.
Ama artık hiçbir mecburiyetleri olmamasına rağmen yine bir araya gelmeyi arzu etmişler.
Çünkü artık büyümüşler.
İnsandan başka bir kazancın olmadığını öğrenmişler.
Bunun için 30 yıl beklemek biraz incitici değil mi?
Ama büyük adam olma hayalleri varmış her birinin...
Bunun için çalışmışlar bu süre içinde, ama maddi olarak büyük olamamışlar.
Büyük olmanın ancak "insan" olmakla mümkün olabileceğini öğrenmişler.
Bir de tanımadığım yengelerim, eniştelerim ve yeğenlerim olduğunu öğrendim.
Biliyor musunuz? Ben kendimi çok şanslı hissediyorum.
Çünkü biz büyük bir aileyiz.
Babam büyük bir adam olamasa da büyük bir ailenin mensubu olduğu için şanslıyız.
Bir daha ki buluşmada daha büyüyecek babamın ailesi... Seneye inşallah...
O zaman Erdal Amcam, Süleyman Amcam ve Sercan Amcamda gelir diye umuyorlar.
Zafer amcama da ulaşabilirlerse o da gelir... Kesin.
Babam, bu yazıyı okurken büyük bir ihtimalle ağlıyordur...
Erkekler ağlamaz derler ama insanlar ağlar...
Çünkü, benim babam insan...
Sevgilerimle
Metin.
Benim adım Melih,
Ben, Cumhur ARAL'ın oğluyum
Geçtiğimiz 24 Nisan günü babam çok mutlu oldu
30 yıla yakın görüşmediği arkadaşlarıyla buluştu.
Onlarla keyifli saatler geçirdi.
Eğlendi güldü, hüzünlendi ama...
Kısaca mutlu oldu.
Ben onun mutlu olmasından dolayı mutlu oldum.
Kan bağım olmadığı halalarım ve amcalarımın olduğunu öğrendim.
Varlıklarını hissettim.
Hatta Çiğdem Halamla telefonda bile konuştum.
Babamın sevdiği insan beni merak etmiş, beni sormuş.
Aramızda 3000 km olmasına rağmen konuştuk onun sesini duydum.
Yakınlaştık.
Bir de 2 tane Mehmet amcam, Murat amcam, Cafer amcam, Metin amcam, Nazif amcam ile Musa amcamın olduğunu öğrendim.
Babamın onlarla kucaklaştığında hislendiğini; bir olmayı arzuladığını biliyorum.
Ayrıca, Sermin, Gülçin, Müjgan halalarım, bana babamın ne kadar büyük bir ailesi olduğunu hissettirdi.
Aslında onlarla hiçbir kan bağım yok.
30 yıla yakın süredir de hiç görüşmemişler.
Sadece belirli bir dönemi farklı yerlerden gelerek mecburiyetten birlikte geçirmişler.
O zaman fark etmedikleri ne çok ortak noktalarının olduğunu artık fark etmişler.
Ama artık hiçbir mecburiyetleri olmamasına rağmen yine bir araya gelmeyi arzu etmişler.
Çünkü artık büyümüşler.
İnsandan başka bir kazancın olmadığını öğrenmişler.
Bunun için 30 yıl beklemek biraz incitici değil mi?
Ama büyük adam olma hayalleri varmış her birinin...
Bunun için çalışmışlar bu süre içinde, ama maddi olarak büyük olamamışlar.
Büyük olmanın ancak "insan" olmakla mümkün olabileceğini öğrenmişler.
Bir de tanımadığım yengelerim, eniştelerim ve yeğenlerim olduğunu öğrendim.
Biliyor musunuz? Ben kendimi çok şanslı hissediyorum.
Çünkü biz büyük bir aileyiz.
Babam büyük bir adam olamasa da büyük bir ailenin mensubu olduğu için şanslıyız.
Bir daha ki buluşmada daha büyüyecek babamın ailesi... Seneye inşallah...
O zaman Erdal Amcam, Süleyman Amcam ve Sercan Amcamda gelir diye umuyorlar.
Zafer amcama da ulaşabilirlerse o da gelir... Kesin.
Babam, bu yazıyı okurken büyük bir ihtimalle ağlıyordur...
Erkekler ağlamaz derler ama insanlar ağlar...
Çünkü, benim babam insan...
29 Nisan 2010 Perşembe
28 Nisan 2010 Çarşamba
Binlerce Kez Teşekkür
Sevgili Dostlarım,
Görevde olmam nedeni ile ancak bloğa girebildim. Geç olduğu için kusuruma bakmayın.
Bloğu ilk oluştururken isminden yapısına ve başlıktaki resme kadar uzun zaman düşünmüş ve oldukça emek harcamıştım. Aslında başlangıçta bu kadar katılım olacağı ve destek göreceği aklıma bile gelmemişti. Ben burada kendimi avuturum diye düşünüyordum. Aramızdaki bu yüce duygunun farkındaydım ama üç beş arkadaşım beni kırmaz arada bir girerler belki de bir şeyler yazarlar diyordum. Sizler beni utandırdınız. Sizleri bir arada gördüğümde o kadar mutluydum ki, Oda'ya girdiğimde gözlerim değil ama içim ağlıyordu ve sizlere sarılamadım. İşte biz buyduk. Keşke her birinize sarılıp ağlasaydım. Sanki kantinde toplanmış sohbet eden ve biraz sonra hep birlikte derse giriverecek haldeydik. Hayal aleminde gibiydim ve hiç bitmesin istedim. Daha yazmayacağım yoksa yüreğim kabaracak :)
Öncelikle İzmir'de bizleri ağırlayan; Müjgan, Nazif, Gülçin, Sermin, Cumhur ve Cafer ve Coşkun'a, daha sonra kilometrelerce yol katederek gelen Çiğdem, Murat, Mehmet, Metin, Musa ve Kadriye'ye binlerce kez teşekkür ediyorum. Lütfen bir daha ki sefere, daha da sayımız artmış olarak toplanalım, bu büyüyü bozmayalım. Hepinizi kucaklıyor ve öpüyorum, kendinize dikkat edin, sağlıcakla kalın dostlarım.
Görevde olmam nedeni ile ancak bloğa girebildim. Geç olduğu için kusuruma bakmayın.
Bloğu ilk oluştururken isminden yapısına ve başlıktaki resme kadar uzun zaman düşünmüş ve oldukça emek harcamıştım. Aslında başlangıçta bu kadar katılım olacağı ve destek göreceği aklıma bile gelmemişti. Ben burada kendimi avuturum diye düşünüyordum. Aramızdaki bu yüce duygunun farkındaydım ama üç beş arkadaşım beni kırmaz arada bir girerler belki de bir şeyler yazarlar diyordum. Sizler beni utandırdınız. Sizleri bir arada gördüğümde o kadar mutluydum ki, Oda'ya girdiğimde gözlerim değil ama içim ağlıyordu ve sizlere sarılamadım. İşte biz buyduk. Keşke her birinize sarılıp ağlasaydım. Sanki kantinde toplanmış sohbet eden ve biraz sonra hep birlikte derse giriverecek haldeydik. Hayal aleminde gibiydim ve hiç bitmesin istedim. Daha yazmayacağım yoksa yüreğim kabaracak :)
Öncelikle İzmir'de bizleri ağırlayan; Müjgan, Nazif, Gülçin, Sermin, Cumhur ve Cafer ve Coşkun'a, daha sonra kilometrelerce yol katederek gelen Çiğdem, Murat, Mehmet, Metin, Musa ve Kadriye'ye binlerce kez teşekkür ediyorum. Lütfen bir daha ki sefere, daha da sayımız artmış olarak toplanalım, bu büyüyü bozmayalım. Hepinizi kucaklıyor ve öpüyorum, kendinize dikkat edin, sağlıcakla kalın dostlarım.
Binlerce Kez Teşekkür
Sevgili Dostlarım,
Görevde olmam nedeni ile ancak bloğa girebildim. Geç olduğu için kusuruma bakmayın.
Bloğu ilk oluştururken isminden yapısına ve başlıktaki resme kadar uzun zaman düşünmüş ve oldukça emek harcamıştım. Aslında başlangıçta bu kadar katılım olacağı ve destek göreceği aklıma bile gelmemişti. Ben burada kendimi avuturum diye düşünüyordum. Aramızdaki bu yüce duygunun farkındaydım ama üç beş arkadaşım beni kırmaz arada bir girerler belki de bir şeyler yazarlar diyordum. Sizler beni utandırdınız. Sizleri bir arada gördüğümde o kadar mutluydum ki, Oda'ya girdiğimde gözlerim değil ama içim ağlıyordu ve sizlere sarılamadım. İşte biz buyduk. Keşke her birinize sarılıp ağlasaydım. Sanki kantinde toplanmış sohbet eden ve biraz sonra hep birlikte derse giriverecek haldeydik. Hayal aleminde gibiydim ve hiç bitmesin istedim. Daha yazmayacağım yoksa yüreğim kabaracak :)
Öncelikle İzmir'de bizleri ağırlayan; Müjgan, Nazif, Gülçin, Sermin, Cumhur ve Cafer ve Coşkun'a, daha sonra kilometrelerce yol katederek gelen Çiğdem, Murat, Mehmet, Metin, Musa ve Kadriye'ye binlerce kez teşekkür ediyorum. Lütfen bir daha ki sefere, daha da sayımız artmış olarak toplanalım, bu büyüyü bozmayalım. Hepinizi kucaklıyor ve öpüyorum, kendinize dikkat edin, sağlıcakla kalın dostlarım.
Görevde olmam nedeni ile ancak bloğa girebildim. Geç olduğu için kusuruma bakmayın.
Bloğu ilk oluştururken isminden yapısına ve başlıktaki resme kadar uzun zaman düşünmüş ve oldukça emek harcamıştım. Aslında başlangıçta bu kadar katılım olacağı ve destek göreceği aklıma bile gelmemişti. Ben burada kendimi avuturum diye düşünüyordum. Aramızdaki bu yüce duygunun farkındaydım ama üç beş arkadaşım beni kırmaz arada bir girerler belki de bir şeyler yazarlar diyordum. Sizler beni utandırdınız. Sizleri bir arada gördüğümde o kadar mutluydum ki, Oda'ya girdiğimde gözlerim değil ama içim ağlıyordu ve sizlere sarılamadım. İşte biz buyduk. Keşke her birinize sarılıp ağlasaydım. Sanki kantinde toplanmış sohbet eden ve biraz sonra hep birlikte derse giriverecek haldeydik. Hayal aleminde gibiydim ve hiç bitmesin istedim. Daha yazmayacağım yoksa yüreğim kabaracak :)
Öncelikle İzmir'de bizleri ağırlayan; Müjgan, Nazif, Gülçin, Sermin, Cumhur ve Cafer ve Coşkun'a, daha sonra kilometrelerce yol katederek gelen Çiğdem, Murat, Mehmet, Metin, Musa ve Kadriye'ye binlerce kez teşekkür ediyorum. Lütfen bir daha ki sefere, daha da sayımız artmış olarak toplanalım, bu büyüyü bozmayalım. Hepinizi kucaklıyor ve öpüyorum, kendinize dikkat edin, sağlıcakla kalın dostlarım.
27 Nisan 2010 Salı
YENİCE EVİME ULAŞTIM. 9 GÜNDÜR BLOĞA BAKAMAMIŞTIM.
şimdi sırasıyla, her bir şeylere bakıp, cevaplar yazacağım.
AMA, HARİKA'dan da ÖTEYDİ, HEPİNİZİ YILLAR SONRA GÖRMEK.
Sağlıkla kalın, canım ARKADAŞLARIM.
AMA, HARİKA'dan da ÖTEYDİ, HEPİNİZİ YILLAR SONRA GÖRMEK.
Sağlıkla kalın, canım ARKADAŞLARIM.
YENİCE EVİME ULAŞTIM. 9 GÜNDÜR BLOĞA BAKAMAMIŞTIM.
şimdi sırasıyla, her bir şeylere bakıp, cevaplar yazacağım.
AMA, HARİKA'dan da ÖTEYDİ, HEPİNİZİ YILLAR SONRA GÖRMEK.
Sağlıkla kalın, canım ARKADAŞLARIM.
AMA, HARİKA'dan da ÖTEYDİ, HEPİNİZİ YILLAR SONRA GÖRMEK.
Sağlıkla kalın, canım ARKADAŞLARIM.
26 Nisan 2010 Pazartesi
25 Nisan 2010 Pazar
21 Nisan 2010 Çarşamba
19 Nisan 2010 Pazartesi
18 Nisan 2010 Pazar
15 Nisan 2010 Perşembe
13 Nisan 2010 Salı
SERGİ HAZIRLIKLARI: " DAĞLAR SENİ BEKLER "
Bazı Resim, fotoğraf veya ebruların fotokopilerinin üzerine, Murat'ın şiirlerinden monte edebiliriz. konusuna göre, bazı şiirleri de, yalın bırakırız, ne dersiniz?
SERGİ HAZIRLIKLARI: " DAĞLAR SENİ BEKLER "
Bazı Resim, fotoğraf veya ebruların fotokopilerinin üzerine, Murat'ın şiirlerinden monte edebiliriz. konusuna göre, bazı şiirleri de, yalın bırakırız, ne dersiniz?
12 Nisan 2010 Pazartesi
11 Nisan 2010 Pazar
Mordoğan Kampı - Son Gece
İşte ne zamandır Çiğdem'in beklediği sürpriz resim. Kampta son gece. Birlikteyiz ve mutluyuz.
Mordoğan Kampı - Son Gece
İşte ne zamandır Çiğdem'in beklediği sürpriz resim. Kampta son gece. Birlikteyiz ve mutluyuz.
9 Nisan 2010 Cuma
8 Nisan 2010 Perşembe
7 Nisan 2010 Çarşamba
video_player_embed_code_text
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)